Gewichten en maten

Beschrijving van het dier

De Wielewaal (Oriolus oriolus) is een van de meest opvallende en toch moeilijk waarneembare vogels die in Nederland te vinden zijn. Met zijn schitterende, goudgele verenkleed en zijn melodieuze zang is deze vogel een verborgen juweel in de Nederlandse bossen. De wielewaal behoort tot de familie Oriolidae, die kenmerkend is voor de Oude Wereld en waarvan de leden voornamelijk in Azië en Australië te vinden zijn. Desondanks is de wielewaal tijdens de broedperiode ook in Europa te spotten, waar hij vooral in loofbossen en gemengde bossen verblijft.
Uiterlijk onderscheidt de wielewaal zich door zijn levendige kleuren. Mannetjes hebben een opvallend felgele verenkleed met zwarte vleugels en staart, wat in sterk contrast staat met de groene en bruine tinten van het bos. De vrouwtjes en jonge vogels zijn minder opvallend gekleurd; zij hebben meer olijfgroen en geel in hun verenkleed, wat hen helpt beter gecamoufleerd te zijn tegen roofdieren. Beide geslachten hebben echter rode ogen, wat bijdraagt aan hun kenmerkende uiterlijk.
Een van de meest opmerkelijke kenmerken van de wielewaal is zijn zang. De zang bestaat uit heldere, fluitende tonen die vaak worden omschreven als het roepen van zijn eigen naam: "wie-lee-waal". Deze zang speelt een cruciale rol in de communicatie tussen wielewalen, vooral tijdens de broedperiode. Het is een manier voor mannetjes om hun territorium af te bakenen en om vrouwtjes te lokken.
De broedperiode van de wielewaal vindt plaats in de lente en vroege zomer. Het nest, een ingenieus geweven constructie, wordt vaak hoog in de bomen opgehangen en is moeilijk te spotten. De wielewaal legt meestal 3 tot 5 eieren, die na ongeveer 14 dagen broeden uitkomen. De jongen worden door beide ouders gevoed en verzorgd, totdat ze na ongeveer twee weken het nest verlaten.
Qua voeding is de wielewaal omnivoor, maar heeft een voorkeur voor insecten en vruchten. Tijdens het broedseizoen voeden ze zich voornamelijk met rupsen en andere insecten, wat hen nuttige bondgenoten maakt in het beheersen van insectenplagen in bossen. In het najaar, voor de trek naar het zuiden, schakelen ze meer over op vruchten, wat helpt bij de verspreiding van zaden.
De wielewaal is een trekvogel die de wintermaanden doorbrengt in de tropische gebieden van Afrika ten zuiden van de Sahara. Deze lange trektocht is een indrukwekkende prestatie en benadrukt de cruciale noodzaak van internationale samenwerking om de habitats van deze vogel langs zijn migratieroutes te beschermen.
Hoewel de wielewaal in sommige delen van zijn verspreidingsgebied als niet bedreigd wordt beschouwd, staan zijn populaties onder druk door habitatverlies en fragmentatie. Behoudsinspanningen zijn daarom essentieel om ervoor te zorgen dat toekomstige generaties ook kunnen genieten van de schoonheid en het gezang van deze opmerkelijke vogel.