Beschrijving van het dier

De Zuidelijke hoornraaf, wetenschappelijk bekend als Bucorvus leadbeateri, is een opvallende vogel die deel uitmaakt van de familie van de neushoornvogels (Bucerotidae). Dit indrukwekkende dier is voornamelijk te vinden in de savannes en open bossen van Zuidelijk Afrika, waar het een opvallende verschijning is door zijn grote formaat en unieke fysieke kenmerken.
Met een lengte van ongeveer 90 tot 130 centimeter en een gewicht dat kan variëren tussen de 3,5 en 6,2 kilogram, is de Zuidelijke hoornraaf een van de grootste soorten binnen de neushoornvogelfamilie. De vogel heeft een indrukwekkende spanwijdte die kan oplopen tot meer dan twee meter, wat hem een krachtige en sierlijke vlieger maakt, hoewel hij de meeste tijd op de grond doorbrengt op zoek naar voedsel.
Een van de meest karakteristieke kenmerken van de Zuidelijke hoornraaf is de grote, naar beneden gebogen snavel, die zwart van kleur is met een opvallende rode of roze keelzak. Bovenop de snavel bevindt zich een opvallende casque, een soort helmachtige structuur, die bijdraagt aan het unieke uiterlijk van de vogel. De casque is bij jongere vogels nog niet volledig ontwikkeld en groeit naarmate ze ouder worden.
De verenkleed van de Zuidelijke hoornraaf is voornamelijk zwart, met uitzondering van de witte onderdelen van de vleugels en de staart, die alleen zichtbaar zijn tijdens de vlucht. De huid rond de ogen en in de nek is opvallend onbevederd en toont een levendige blauwe en rode kleur, wat bijdraagt aan de exotische uitstraling van de vogel.
Het dieet van de Zuidelijke hoornraaf is omnivoor, waarbij het dier zich voedt met een breed scala aan voedsel, waaronder insecten, kleine zoogdieren, reptielen, maar ook vruchten en zaden. Deze vogels zijn bekend om hun vermogen om giftige schorpioenen en slangen te eten, waarbij ze hun sterke snavel gebruiken om hun prooi te doden en te ontdoen van eventuele giftige delen.
De voortplantingsperiode van de Zuidelijke hoornraaf is bijzonder omdat het wijfje zich tijdens het broedseizoen laat inmetselen in een boomholte of rotsspleet, waarbij alleen een smalle spleet open blijft voor het mannetje om voedsel door te geven. Dit unieke gedrag beschermt de eieren en de jongen tegen roofdieren. Na ongeveer 40 dagen komen de kuikens uit, waarna de moeder uitbreekt uit haar gevangenis om samen met het mannetje voor de jongen te zorgen.
Ondanks zijn indrukwekkende verschijning en aanpassingsvermogen, wordt de Zuidelijke hoornraaf geconfronteerd met bedreigingen zoals habitatverlies, vergiftiging en stroperij. De soort staat momenteel geclassificeerd als Kwetsbaar op de Rode Lijst van de IUCN, wat benadrukt hoe belangrijk het is om deze unieke vogel en zijn leefgebieden te beschermen.