Gewichten en maten

Beschrijving van het dier

De kamsalamander, wetenschappelijk bekend als Triturus cristatus, is een fascinerende amfibiesoort die behoort tot de familie van de echte salamanders. Deze soort is één van de grootste salamanders die in Europa voorkomt en kan een opmerkelijke lengte bereiken van tot wel 16 centimeter bij vrouwtjes en zelfs tot 20 centimeter bij mannetjes. De kamsalamander heeft een robuuste bouw met een opvallend kenmerk: tijdens het paarseizoen ontwikkelen de mannetjes een indrukwekkende gekartelde kam op hun rug en staart, wat hen een uniek en herkenbaar uiterlijk geeft. Deze kam is niet alleen een visueel spektakel maar speelt ook een cruciale rol in de voortplantingsrituelen door potentiële partners aan te trekken.

De kleur van de kamsalamander varieert van donkerbruin tot bijna zwart, met een uniek patroon van lichtere, vaak gele of oranje vlekken langs de zijkanten en op de buik, wat hen een opvallende verschijning maakt in hun natuurlijke habitat. De huid is glad en lijkt enigszins glanzend, vooral wanneer de salamander zich in het water bevindt.

Kamsalamanders zijn voornamelijk nachtactieve dieren die zich overdag verschuilen onder stenen, in holen of onder omgevallen bomen. Hun leefgebied omvat een verscheidenheid aan waterrijke gebieden, zoals vijvers, langzaam stromende rivieren, en moerassen, maar ze vereisen helder, schoon water om te overleven en zich voort te planten. Tijdens het paarseizoen, dat plaatsvindt in het voorjaar, trekken ze naar hun voortplantingswateren waar de paring en eiafzetting plaatsvinden. Buiten het paarseizoen leven kamsalamanders voornamelijk op het land.

De voeding van de kamsalamander bestaat uit een divers menu van waterinsecten, larven, kleine kreeftachtigen, en soms zelfs kleine visjes. Jonge salamanders, of larven, voeden zich met plankton en kleine waterorganismen totdat ze groot genoeg zijn om grotere prooien aan te kunnen.

Kamsalamanders staan bekend om hun gevoeligheid voor milieuveranderingen en zijn daarom een indicatorsoort voor de gezondheid van hun leefomgeving. Ze worden bedreigd door habitatverlies, vervuiling, en de introductie van invasieve soorten, wat heeft geleid tot een afname van hun populatie in sommige delen van Europa. Inspanningen voor hun bescherming omvatten het herstel van hun natuurlijke habitats, het creëren van nieuwe voortplantingswateren, en het bevorderen van bewustwording over het belang van het behoud van deze unieke en boeiende soort.