Gewichten en maten
Lengte |
van 34 tot 43 cm |
Gewicht |
van 206 tot 475 g |
Beschrijving van het dier
De velduil (Asio flammeus) is een intrigerende vogelsoort die behoort tot de familie van de echte uilen (Strigidae). Deze middelgrote uil is opmerkelijk vanwege zijn nomadische levensstijl en zijn voorkeur voor open landschappen zoals moerassen, heidevelden, en graslanden. De velduil is een kosmopolitische soort, die voorkomt in diverse regio's over de hele wereld, waaronder Europa, Noord- en Zuid-Amerika, Azië en zelfs delen van Afrika en Australië.
Uiterlijk kenmerkt de velduil zich door zijn relatief platte gezicht met opvallende gele ogen omgeven door een donkere rand, wat hem een intense blik geeft. Zijn verenkleed is overwegend lichtbruin met donkere vlekken en strepen, wat uitstekende camouflage biedt in zijn natuurlijke habitat. De onderzijde is lichter van kleur, variërend van wit tot lichtbruin, eveneens met donkere strepen. Een opvallend kenmerk zijn de lange, slanke vleugels die de velduil een indrukwekkende vlieger maken, in staat om lange afstanden af te leggen tijdens zijn migraties.
De velduil leidt een solitair bestaan, met uitzondering van de broedtijd wanneer paren tijdelijk samenwerken. Deze soort is voornamelijk nachtactief, hoewel hij in tegenstelling tot veel andere uilen ook regelmatig overdag actief kan zijn. Zijn dieet bestaat voornamelijk uit kleine zoogdieren zoals muizen en veldmuizen, maar hij jaagt ook op vogels, insecten en andere kleine prooien. De jachttechniek van de velduil is indrukwekkend; hij zweeft laag over de grond, gebruikmakend van zijn uitstekende gehoor en zicht om prooi te detecteren voordat hij toeslaat.
De voortplanting van de velduil is sterk afhankelijk van de beschikbaarheid van voedsel. In jaren met een rijke voedselvoorraad kunnen velduilen meerdere broedsels hebben, terwijl in magere jaren de voortplanting kan worden overgeslagen. Het nest wordt meestal op de grond gemaakt, verborgen in dichte vegetatie om bescherming te bieden tegen roofdieren. De vrouwelijke velduil legt tussen de 4 en 7 eieren, die ze gedurende ongeveer 4 weken uitbroedt, terwijl de mannelijke velduil voor voedsel zorgt.
De velduil staat in sommige delen van zijn verspreidingsgebied onder druk door habitatverlies, voornamelijk door intensivering van de landbouw en stedelijke uitbreiding. Daarnaast vormen aanvaringen met verkeer en windturbines een bedreiging voor deze soort. Beschermingsmaatregelen, zoals het behoud en herstel van geschikte leefgebieden en het aanleggen van veilige broedplaatsen, zijn essentieel om de populatie van de velduil te ondersteunen en te behouden voor toekomstige generaties.
Verspreidingskaart