Gewichten en maten

Bedreigingsstatus

Beschrijving van het dier

De Noordereilandtakahe (Porphyrio mantelli), ook bekend als de Takahe of Notornis, is een opvallende vogel die endemisch is voor Nieuw-Zeeland, met name op het Noordereiland. Dit zeldzame en fascinerende dier behoort tot de familie van de rallen (Rallidae) en is een van de meest iconische vogels van Nieuw-Zeeland, vooral vanwege zijn opmerkelijke verhaal van 'uitgestorven verklaard en weer herontdekt'.
Uiterlijk kenmerkt de Noordereilandtakahe zich door zijn robuuste bouw, met een lengte van ongeveer 50 centimeter en een gewicht dat kan oplopen tot ongeveer 3 kilogram. Zijn verenkleed is opvallend, met een mix van diepblauwe en groene kleuren over het grootste deel van zijn lichaam, en een opvallende olijfgroene rug. De kop is versierd met een felrode snavel, die contrasteert met de kortere, witte staartveren en de donkere poten. Zijn sterke poten en voeten zijn aangepast om door de dichte vegetatie van zijn habitat te navigeren.
De Noordereilandtakahe leeft voornamelijk in alpiene graslanden, moerassen en dichte bossen, waar het zich voedt met een dieet dat voornamelijk bestaat uit bladeren, scheuten, zaden en kleine ongewervelden. Deze vogel heeft een unieke manier van voeden; hij gebruikt zijn krachtige snavel om vegetatie af te snijden, waarna hij de meest voedzame delen selecteert om te eten.
De voortplanting van de Noordereilandtakahe is seizoensgebonden, waarbij paren één tot drie eieren leggen in een zorgvuldig verborgen nest in de dichte vegetatie. De ouders delen de verantwoordelijkheden van het broeden en het verzorgen van de jongen, die na ongeveer 10 weken vliegvlug worden, hoewel ze enige tijd bij hun ouders blijven voor ze zelfstandig worden.
De Noordereilandtakahe heeft een tragische geschiedenis van achteruitgang, voornamelijk als gevolg van habitatverlies, predatie door ingevoerde soorten zoals ratten, katten en wezels, en menselijke verstoring. In de 19e eeuw werd gedacht dat de soort uitgestorven was, maar in 1948 werd een kleine populatie herontdekt in de Murchison Mountains op het Zuidereiland, wat leidde tot intensieve inspanningen voor behoud en herstel. Dankzij deze inspanningen zijn er nu verschillende beschermde populaties, zowel in het wild als in gevangenschap, die helpen om de toekomst van de Noordereilandtakahe te verzekeren.
Het behoud van de Noordereilandtakahe is een opmerkelijk succesverhaal, dat illustreert hoe gerichte beschermingsinspanningen kunnen leiden tot de redding van een soort die op de rand van uitsterven stond. De soort blijft echter kwetsbaar en afhankelijk van voortdurende inspanningen om zijn habitat te beschermen en te herstellen, en om bedreigingen door ingevoerde roofdieren te beheersen.