Gewichten en maten

Beschrijving van het dier

De Oosterse kakkerlak, wetenschappelijk bekend als Blatta orientalis, is een van de meest voorkomende soorten kakkerlakken die wereldwijd in menselijke nederzettingen aangetroffen kan worden. Deze soort staat ook bekend onder de naam 'Oosterse kakkerlak' en heeft een reputatie opgebouwd als een hardnekkige plaag in huishoudens, bedrijfsgebouwen, restaurants en andere plaatsen waar voedsel wordt opgeslagen, bereid of geconsumeerd.

Uiterlijke kenmerken van de Oosterse kakkerlak zijn onder meer een glanzend, donkerbruin tot bijna zwart exoskelet, waardoor ze soms verward worden met de Duitse kakkerlak, hoewel de Oosterse kakkerlak groter is. Volwassen mannetjes bereiken een lengte van ongeveer 18 tot 29 millimeter, terwijl de vrouwtjes iets korter zijn, maar breder en met een meer afgeronde achterkant. Een opmerkelijk verschil tussen de geslachten is dat mannetjes weliswaar vleugels hebben, maar niet goed kunnen vliegen, terwijl vrouwtjes slechts rudimentaire vleugels hebben en niet kunnen vliegen.

De Oosterse kakkerlak is een nachtdier en leeft voornamelijk op donkere, vochtige plaatsen zoals kelders, riolen, afvoerbuizen, en onder afval of in stapels hout. Ze hebben een voorkeur voor koude omgevingen en zijn minder vaak te vinden in de warmere delen van een gebouw. Deze kakkerlakken zijn omnivoren en voeden zich met een breed scala aan organisch afval, maar hebben een voorkeur voor sterk bedorven voedselresten.

De voortplanting van de Oosterse kakkerlak verloopt via eipakketjes, ook wel ootheca genoemd, die door het vrouwtje worden gedragen tot kort voor de eitjes uitkomen. Een ootheca bevat doorgaans ongeveer 16 eitjes, en een vrouwtje kan gedurende haar leven meerdere van deze pakketjes produceren.

Oosterse kakkerlakken kunnen verschillende problemen veroorzaken in de omgevingen waar ze voorkomen. Naast het feit dat ze als onhygiënisch worden beschouwd, kunnen ze ziekteverwekkers verspreiden zoals E. coli en Salmonella door hun aanwezigheid op voedsel en oppervlakken waar voedsel wordt bereid. Bovendien kunnen de uitwerpselen en vervellingshuidjes van kakkerlakken allergische reacties en astma-aanvallen bij sommige mensen veroorzaken.

De bestrijding van Oosterse kakkerlakken kan uitdagend zijn vanwege hun verborgen leefwijze en hun vermogen om langere tijd zonder voedsel of water te overleven. Effectieve controle vereist meestal een combinatie van sanitaire maatregelen, zoals het elimineren van voedselbronnen en vochtige schuilplaatsen, samen met het gebruik van insecticiden en vallen. Preventie is echter de beste strategie, waarbij goede hygiëne en regelmatige inspectie van risicogebieden centraal staan.