Gewichten en maten

Bedreigingsstatus

Beschrijving van het dier

De grote bonte specht (Dendrocopos major) is een middelgrote vogel die behoort tot de familie van de spechten (Picidae). Deze vogel is een van de meest voorkomende en wijdverspreide spechtensoorten in Europa, inclusief Nederland, en is ook te vinden in delen van Azië en Noord-Afrika. De grote bonte specht speelt een belangrijke rol in het ecosysteem door bij te dragen aan de gezondheid van bossen en houtachtige gebieden.

Uiterlijk kenmerkt de grote bonte specht zich door zijn opvallende zwart-witte verenkleed met opvallende rode kleuraccenten. Volwassen mannetjes hebben een opvallende rode vlek op de achterkant van het hoofd, terwijl deze bij volwassen vrouwtjes ontbreekt. Jonge vogels kunnen worden herkend aan hun rode kruin. De lichaamslengte varieert tussen de 23 en 26 centimeter, en de vogel heeft een robuuste bouw met een sterke snavel, die wordt gebruikt om gaten in bomen te hakken.

De grote bonte specht is voornamelijk te vinden in loof- en gemengde bossen, maar ook in parken en grote tuinen met voldoende oude bomen. De vogel voedt zich met een verscheidenheid aan voedsel, waaronder insecten en hun larven, zaden, noten en vruchten. Ze zijn vooral bekend om hun vermogen om insectenlarven uit de schors van bomen te hakken met hun scherpe snavel. Tijdens de wintermaanden bezoeken ze ook wel voedertafels waar ze zich tegoed doen aan vetbollen en pinda's.

De voortplanting van de grote bonte specht vindt plaats in het voorjaar, wanneer paren hun nesten uithakken in de zachte hout van dode of zieke bomen. De binnenkant van het nest wordt bedekt met houtsnippers. Het vrouwtje legt meestal 4 tot 6 eieren, die door beide ouders worden bebroed. Na het uitkomen nemen beide ouders de taak op zich om de jongen te voeden tot ze na ongeveer 20 dagen uitvliegen.

De grote bonte specht staat bekend om zijn karakteristieke roffelgeluid, dat wordt geproduceerd door snel tegen een boom te tikken. Dit gedrag dient verschillende doeleinden, waaronder het afbakenen van territorium, het aantrekken van een partner en het zoeken naar voedsel. Daarnaast communiceren ze ook met een reeks van roepen en geluiden.

Ondanks de druk van habitatverlies en andere menselijke activiteiten, wordt de grote bonte specht momenteel niet als bedreigd beschouwd. Dit is mede te danken aan hun aanpassingsvermogen en het brede scala aan habitats waarin ze kunnen overleven. Hun aanwezigheid is een teken van een gezond bos en ze spelen een cruciale rol in het ecosysteem door bij te dragen aan de bestrijding van insectenplagen en het verspreiden van zaden.