Gewichten en maten
Biologische gegevens
Levensduur |
van 8 tot 12 jaar |
Beschrijving van het dier
De heikikker (Rana arvalis) is een opmerkelijk lid van de kikkerfamilie dat vooral bekend staat om zijn unieke voortplantingsgedrag en de bijzondere kleurverandering die mannetjes ondergaan tijdens de paartijd. Dit middelgrote amfibie is wijdverspreid over Europa en delen van Azië, waar het een voorkeur heeft voor vochtige leefomgevingen zoals moerassen, heidegebieden en lichte bossen, vaak in de nabijheid van waterbronnen zoals vijvers en sloten.
Qua uiterlijk vertoont de heikikker een variatie in kleur, van bruin tot groenachtig, met een lichtere onderzijde. Het meest opvallende kenmerk is echter de blauwe kleur die mannetjes aannemen tijdens de paartijd in het vroege voorjaar, een fenomeen dat bedoeld is om vrouwtjes aan te trekken. Deze kleurverandering is tijdelijk en verdwijnt na de paartijd weer. De heikikker heeft een robuust lichaam, met sterke achterpoten die goed aangepast zijn aan het leven zowel in het water als op het land. De ogen zijn goudkleurig met een horizontale pupil, en de huid is glad met een fijne textuur.
Het dieet van de heikikker bestaat voornamelijk uit insecten, wormen, spinnen en andere kleine ongewervelden. Als nachtdier is de heikikker vooral actief tijdens de schemering en de nacht, wanneer het op zoek gaat naar voedsel.
Voortplanting vindt plaats in het vroege voorjaar, wanneer de mannetjes zich verzamelen in ondiepe, stilstaande of langzaam stromende wateren om te roepen en vrouwtjes aan te trekken. Het vrouwtje legt vervolgens honderden eitjes, die door het mannetje worden bevrucht. De larven, of kikkervisjes, ontwikkelen zich in het water en ondergaan een metamorfose tot volwassen kikkers, waarna ze het water verlaten.
Ondanks zijn wijdverspreide voorkomen staat de heikikker onder druk door habitatverlies, vervuiling en klimaatverandering. Deze factoren leiden tot een afname van geschikte leefgebieden en een bedreiging voor de populatie. Beschermingsmaatregelen en het herstel van natuurlijke habitats zijn daarom essentieel om de toekomst van de heikikker veilig te stellen.
De heikikker speelt een belangrijke rol in het ecosysteem als zowel predator als prooi. Het helpt bij de beheersing van insectenpopulaties en vormt op zijn beurt een voedselbron voor verschillende roofdieren, waaronder vogels, vissen en zoogdieren. Door zijn gevoeligheid voor veranderingen in het milieu fungeert de heikikker ook als een indicatorsoort, waarmee de gezondheid van natte ecosystemen kan worden gemonitord.