Beschrijving van het dier

De Witgerande tuinslak, wetenschappelijk bekend als Cepaea hortensis, is een veelvoorkomende slakkensoort die vooral te vinden is in tuinen en bossen in Europa, inclusief Nederland. Dit ongewervelde dier behoort tot de familie van de Helicidae, de familie van de landslakken.

Een opvallend kenmerk van de Witgerande tuinslak is zijn relatief grote, bolvormige schelp, die een diameter kan bereiken van ongeveer 18 tot 25 millimeter. De schelp heeft een karakteristieke witte rand, waaraan de slak zijn naam dankt. De kleur van de schelp varieert van lichtgeel tot donkerbruin, met of zonder donkere banden, waardoor individuele slakken aanzienlijk van elkaar kunnen verschillen in uiterlijk.

De Witgerande tuinslak heeft een zacht, glibberig lichaam dat hij volledig in zijn schelp kan terugtrekken als bescherming tegen roofdieren en extreme weersomstandigheden. Het dieet van deze slak is voornamelijk herbivoor; hij voedt zich met een verscheidenheid aan levende en dode plantenmaterialen, inclusief bladeren, bloemen en fruit, wat hem soms tot een plaag in tuinen maakt.

De voortplanting van de Witgerande tuinslak is bijzonder omdat de soort hermafrodiet is, wat betekent dat elk individu zowel mannelijke als vrouwelijke geslachtsorganen bezit. Dit maakt zelfbevruchting mogelijk, hoewel kruisbevruchting de voorkeur heeft en resulteert in een grotere genetische diversiteit. Na de paring legt de slak eitjes in vochtige grond of onder afgevallen bladeren, waaruit na ongeveer twee weken jonge slakjes kruipen.

De Witgerande tuinslak speelt een belangrijke rol in het ecosysteem. Als herbivoor draagt hij bij aan de decompositie van organisch materiaal, terwijl hij zelf een voedselbron vormt voor diverse dieren, waaronder vogels, egels en kleine zoogdieren. Ondanks zijn soms negatieve reputatie als tuinplaag, is de Witgerande tuinslak een fascinerend dier dat bijdraagt aan de biodiversiteit en het ecologisch evenwicht in zijn leefomgeving.